De muurschildering Sint-Christoffel in de Grote Kerk, Breda: De conservatie/restauratieproblematiek: Mogelijkheden en oplossingen.

 

Conservation history –The wall painting was restored twice in the past. The first time after it was exposed from overpainting in 1908 by Helwegen (studio Cuypers) and a second time between 1956 and 1963 by the painter-restorer Rovers. Missing parts of the substrate or the plaster were completed, and the painting itself was reconstructed, in a rather unscrupulous and arbitrarily way. The painting was also seriously soiled. This contamination turned out to be due to the nature and the properties of the applied and tinted protection layer. 

Descision making

 

To prevent future damage it is best  to remove gypsum and cement fillings and this – discolored and sticky –  protection layer. This meant however that added material and old retouches and overpainting had to be removed. The result, however, was that the original, although battered, painting came fully into its own: less is more. The challenging task consisted of retouching without wanting to compete with the pictorial power of the painting, and without impair the authenticity and the inalienable character of the artwork.

Restauratiegeschiedenis–De werd in het verleden tweemaal gerestaureerd. Een eerste maal na de vrijlegging in 1908 door Helwegen (atelier Cuypers) en een tweede maal tussen 1956 en 1963 door de kunstschilder-restaurator Rovers. Daarbij werden ontbrekende delen van de onderlaag of de bepleistering terug aangevuld en gecompleteerd, en de schildering zelf zonder scrupules op arbitraire wijze gereconstrueerd. De schildering was bovendien ernstig vervuild. Deze vervuiling was voornamelijk het gevolg van de aard en de eigenschappen van de aangebrachte en getinte protectielaag. 

Verantwoording van keuzes

 

Vanuit conservatorisch oogpunt konden de opvullingen (gipsstopsels en cementvullingen) en de verkleurde laag best verwijderd worden. Een en ander betekende evenwel dat toegevoegde materie en vroegere retouches en oerschilderingen verwijderd werden. Het resultaat evenwel was dat de riginele, weliswaar gehavende, schildering volop tot haar recht kwam, of less is more. De grote uitdaging en pdracht bestond erin een kleurretouche en -integratie uit te voeren zonder ich te willen meten met de picturale kracht van de schildering en zonder afbreuk te doen aan de authenticiteit en het onvervreemdbaar karakter van het kunstwerk.

Abstract door B. Delmotte, hij presenteerde ‘de mogelijkheden en oplossingen van de en restauratie van de Christoffel schildering’. De presentatie vond plaats tijdens de – grotendeels Engelstalige – bijeenkomst ‘Conservation Science on paintings in situ’ op 13 december, gezamenlijk georganiseerd door de Picture Meeting en het Kleurhistorisch Platform (beide RCE). Link naar het programma: http://wp.me/pLSqf-16H

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *