gebroken grammofoonplaat

Om gehoord te worden moet je soms tot vervelends toe hetzelfde verhaal vertellen. Zo is in veel van mijn bijdragen aan deze een pleidooi te lezen voor het investeren in degelijke  generieke oplossingen voor terugkerende dagelijkse problemen. De reden dat ik zo vaak dit stokpaardje berijd is het hardnekkige misverstand dat alles waar informatietechnologie wordt toegepast maar beperkt houdbaar is. De laatste mantra in deze reeks betreft de levensduur van een gemiddelde website: drie jaar. Na die drie jaar, zo wil de hype, is de techniek hopeloos achterhaald en zijn er volkomen nieuwe inzichten in functionaliteit en de bijbehorende vormgeving. Ook zullen er over drie jaar nieuwe zijn die we nu nog niet kunnen bedenken. Wie had een paar jaar geleden van gehoord?

Feit is dat deze uitspraken helemaal niet opgaan voor het grootste deel van een (wat uitgebreidere)  website. Als je wat meer tijd neemt om eenmalig een goed ontwerp te maken voor alles “onder de motorkap”, kan je volstaan met een driejaarlijkse aanpassing van de buitenste schil, zonder dat het hele wiel weer opnieuw hoeft te worden uitgevonden. Een nieuwe visuele vormgeving, uitbreiding van de functionaliteit en plaats voor nieuwe soorten content; bij een goed basisontwerp heb je daar al rekening mee gehouden. Vooral het functionele ontwerp en de content zijn zaken die een veel langere adem hebben dan drie jaar en dus ook voor een veel langere termijn ontwikkeld moeten worden. Het is bijzonder onhandig om elke drie jaar weer met een nieuwe groep ontwerpers te brainstormen over de vraag wat je eigenlijk precies voor doel hebt met de voorgenomen site en welke inhoud er op moet komen te staan.

De gebroken grammofoonplaat die ik hierboven opnieuw afspeel is niet erg aantrekkelijk voor mijn collega’s die snel een leuke website willen bouwen. Niets is zo ergerlijk als iemand die in het enthousisiaste proces van het verzinnen van te gekke technische nieuwigheden en mooie features de hakken in het zand zet en verkondigt dat er eerst moet worden nagedacht over een degelijk basisontwerp dat bovendien kan worden hergebruikt. Of dat de nieuw te ontwikkelen site rekening moet houden met saaie, al ontwikkelde programmatuur en content. Het is veel prettiger om met adviseurs in zee te gaan die zeggen  dat het allemaal helemaal niet zo ingewikkeld hoeft omdat de gemiddelde levensduur van een website maar drie jaar is. Het besef dat dit je slechts een modieus wegwerpproduct oplevert dringt  langzamerhand door. Maar het blijft toch  een beetje net als met roken; je weet dat het op de lange termijn slecht voor je is maar het is nu zo verdomd lekker. Morgen hou ik er echt mee op!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *