Gombrich vs. Janson

Onlangs heb ik de DVD van de BBC-serie Desperate Romantics aangeschaft, die vorig jaar augustus voor het eerst werd uitgezonden. Het vertelt het verhaal van de Pre-Raphaelite Brotherhood, een groep Engelse schilders die zo rond het midden van de negentiende eeuw het helemaal gehad hadden met de romantische schilderkunst van die tijd, en terug wilden naar de pure schilderkunst van vóór Raphael. Dat het geen gemakkelijke weg was is vanaf het begin af duidelijk, maar de reeks bevat tegelijkertijd zoveel humor dat ik elke aflevering weer met veel plezier heb bekeken. Hoewel niet altijd historisch geheel accuraat ‘klopt’ het in de kern, en passeert een aantal bekende schilderijen van Rossetti, Millet en Holman Hunt de revue.

Nu was ik toch benieuwd wat mijn handboek, Janson’s History of Art, dat ik als eerstejaars student Kunstgeschiedenis heb moeten doorploeteren, over deze groep schilders schreef. Onlangs had ik het nog ter hand genomen, ter voorbereiding voor een bezoek aan het Birmingham Museums & Art Gallery dat een beroemde verzameling schilderijen bezit van de Pre-Raphaelite Brotherhood, en waarvan er één in staat afgebeeld. Nú viel de hoeveelheid tekst en het aantal afbeeldingen me erg tegen: welgeteld twee kolommen en één schilderij van Rossetti, en dat was het wel zo’n beetje. Ik vond het op z’n zachtst gezegd toch wel wat magertjes!

Niet lang daarna vond ik in de kringloopwinkel in mijn woonplaats Weesp een beduimeld exemplaar van Gombrich’s The Story of Art. Alhoewel het de editie uit 1989 betrof, besloot ik het toch maar aan te schaffen aangezien ik er tot op heden nog nooit aan toegekomen was om het te lezen. Dat had ook te maken met de aloude ‘vete’ tussen deze beide handboeken. Het ene, Janson, is toch voornamelijk een verzameling praatjes bij plaatjes, terwijl het andere, Gombrich, zo kreeg ik steeds te horen, buitengewoon goed geschreven is. Dat wilde ik nu zelf wel eens gaan vaststellen. Het nieuw verworven ging onmiddellijk in de tas mee voor een lang weekend Terschelling.

Ford Madox Brown, The Last of England, Birmingham Museums & Art Gallery

En ik kan niet anders zeggen: alleen al de inleiding maakt The Story of Art tot een geweldig boek. De rustige verteltrant, alsof de auteur een verhaal vertelt, en de gekozen voorbeelden doen me uitzien naar de rest van het boek.

Voor wie Desperate Romantics nog niet heeft gezien: m’n DVD-speler heeft het deze week begeven. Wie de box met zes afleveringen dus wil lenen kan zich bij mij melden…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *