Kenniscentrum Glas
Zoals we allemaal kunnen weten is glas is een amorfe (niet-kristallijne) vaste stof, die voornamelijk bestaat uit de stof silica of siliciumdioxide (SiO2). We kunnen immers allemaal de Wikipedia raadplegen. Dat zand en glas met elkaar te maken hebben, weten veel mensen misschien zelfs uit het blote hoofd. Sommigen weten nog te vertellen dat oud glas, bijvoorbeeld in kerkramen, aan de onderzijde dikker is, omdat glas eigenlijk een vloeistof zou zijn die heel langzaam stroomt (en dus naar beneden zakt onder invloed van de zwaartekracht). Dat is onjuist. “Volgens een berekening van Edgar Dutra Zanotto van de Universiteit van Sao Carlos in Brazilië in het American Journal of Physics zou zelfs glas met een lage viscositeit er 1032 jaar over zou doen om merkbaar te vervormen. De dikteverschillen in oude ruiten zijn te verklaren uit fabricagemethoden die in het verleden werden gebruikt. Glasplaten werden gemaakt door het dikvloeibare glas rond te draaien. De buitenste rand werd daarbij dikker. Bij het plaatsen van de rechthoekig gesneden ruit, plaatste men de dikste kant aan de onderzijde, vanwege de stabiliteit.”
Nog steeds wikipedia is dat. Het belang van onderzoek voor zowel begrip van cultureel erfgoed als de conservering ervan, hoeven we hier niet uit te leggen. Waar het hier om gaat is dat zowel ‘leken’ als specialisten interesse in dezelfde onderwerpen kunnen hebben; en soms zelf op vrijwel gelijk niveau. dan heb je aan wikipedia alleen niet genoeg. Naast het kenniscentrum van het ICN zijn er meer organisaties en instituten die aan onderzoek doen. In het buitenland bevindt zich een aantal gerenommeerde instituten en ook in Nederland wordt in toenemende mate kennis georganiseerd (gebundeld), geprofessionaliseerd en gedeeld. Wie bijvoorbeeld nog meer wil weten over glas, als leek of als onderzoeker, kan terecht bij het Nationaal Glasmuseum.
Het Nationaal Glasmuseum heeft al een aantal jaren gewerkt aan een kenniscentrum voor Nederlands glas van de afgelopen 100 jaar. De nieuwe website is daarbij een belangrijke stap verder. De benodigde infrastructuur met de complete collectie en een geïntegreerde glaswikipedia is nu klaar.
In de jaren 2005 en 2006 is de gehele collectie van het Nationaal Glasmuseum gedigitaliseerd en toegankelijk gemaakt via de museumsite. In die tijd werden ook de gedetailleerde plannen gemaakt om het museum om te vormen tot een kenniscentrum 2.0, waarbij ook onervaren bezoekers op associatieve wijze hun weg zouden kunnen vinden. Bovendien moesten bezoekers, conform inzichten van web 2.0, hun eigen commentaar en informatie achter kunnen laten. Dat alles is in de afgelopen tijd gerealiseerd met steun van SenterNovem, het VSB fonds en de Stichting Doen.
In de aanloop naar de heropening van het museum komende zomer zal nog heel veel nieuwe informatie en ook audio en videofragmenten op de site worden gepubliceerd. Ook nieuwe routes voor bezoekers behoren tot het integrale aanbod van informatie. Alle relevante kennis die het museum vanaf nu vergaart kan onmiddellijk via de site worden verspreid. Bedoeling is dat het kenniscentrum permanent blijft groeien. Eveneens de bedoeling is dat het kenniscentrum over glas en de Collectiewijzer aan elkaar gelinkt zullen zijn.
Geef een reactie